This is in addendum to the previous discussion-- I am making this a new thread per FA's suggestion.
First I want to review some things from the previous discussion for the sake of the continuity of my thought. Then some new ideas.
The first thing I want to state once again is that ens commune 'est genus.' I think St. Thomas should be read formally here, i.e. putting ens commune in the order of Porphyrian genus and species. This is the first meaning of the word 'genus', after all. Perhaps the second more convincing sign that this reading is correct is in the next clause: ens commune is differentiated as the 'of which' of the substances which are, quite distinctly, a common and universal cause. This is to disagree with FA's previous statement that ens commune is "considered under the formality of universal cause." According to my reading here, the formality of ens commune is as a genus.
Vince. has objections to similar statements in the previous discussion, which I see as simply resolved by his further distinguishing that ens commune is a non-univocal genus. It is precisely because ens commune is the universal cause's 'of which' that we can say that ens commune is "related to one common nature," and therefore has in a sense "one common notion." Hence we avoid Hegelian idealistic tendencies.
STh I-I q. 3 art. 4 contains some further distinctions about ens commune I'd like to draw out. Ad. 1 states: "Ad primum ergo dicendum quod aliquid cui non fit additio potest intelligi dupliciter. Uno modo, ut de ratione eius sit quod non fiat ei additio; sicut de ratione animalis irrationalis est, ut sit sine ratione. Alio modo intelligitur aliquid cui non fit additio, quia non est de ratione eius quod sibi fiat additio, sicut animal commune est sine ratione, quia non est de ratione animalis communis ut habeat rationem; sed nec de ratione eius est ut careat ratione. Primo igitur modo, esse sine additione, est esse divinum, secundo modo, esse sine additione, est esse commune."
Ens commune has nothing added to it because it isn't required, being what it is, to have any addition. Ens commune and animal commune are analogues because neither require that anything be added to it; nor do either precisely indicate a deficiency of such an addition. This is, once again, a very Porphyrian way of putting things-- Porphyry himself states that "genus is a certain principle of things under it, and seems also to comprehend all the multitude under itself." This statement seems to amount to the same as that implied in Aquinas' text above: a genus is a principle which differs from the many as standing above them without their addition, and yet does not exclude the multitude by comprehending them.
It should be obvious at this point that I am making a sustained argument that ens commune is "made up" or a "notional grouping" as was stated in the previous discussion. However, an important question remains: in what way can we say ens commune is a being?
Again, STh I-I q. 3 art. 4 has the answer (somewhat less directly): esse dupliciter dicitur, uno modo, significat actum essendi; alio modo, significat compositionem propositionis, quam anima adinvenit coniungens praedicatum subiecto.
Logical concepts exist as the real conjunction which is the act of predication. By predication commune of ens we have a notion of the being shared by all beings, without difference, and yet without opposition to difference. Of course, such a predication is logical and not metaphysical. That is to say, the terms respectively give foundation to the predication which per se has no direct foundation.
This, for me, seems right, and yet leads to a serious textural difficulty right where we started: "Unde oportet quod ad eamdem scientiam pertineat considerare substantias separatas, et ens commune, quod est genus..." Why would metaphysics consider ens commune if its essence is ultimatly logical? The answer seems to be that metaphysics is at most indirectly interested in ens commune as such, and rather is interested directly in investigating the sepreated substance which is in fact the universal cause of all the many different degrees of speciality of beings (be as it may that each may have its own set of proper causes, i.e. physics has physical causes, etc.).
So then, what is the relevance of considering ens commune in metaphysics? This is my conjecture. Utilizing the method of limits in the study of mathematics you can consider many things in a reduced and unified manner. Pascal does not merely look at each of the conics through a circle; he pursues one means to through which he can view them all. The circle contains all the conics, because all of the conics have a tendency to infinity, and the circle is that conic where such tendencies have met their term, and have met. Though the things know are know less perfectly when considered in this manner, the mode of knowing one operates from is superior. For Pascal, the circle is that to which the other conics are reduced to, in a way that all conics are seen by the one single form and concept of the circle. This is, of course, likened to the Divine mode of knowing which contains everything and yet is expressed in a single Concept.
In the consideration of any subjects as ens commune, the subjects would be considered commune without the exclusion or addition of what makes it specifically what it is. This makes ens commune unique in that by including in its ratio the notion precisely of 'commune,' it indicates neither deficiency or of addition--rather it comprehends it, containing all the differences somehow. Consequently, the consideration of ens commune is of importance to metaphysics not because ens commune is the subject of metaphysics, but rather the ratio of ens commune is more comparable to the mode of knowing of metaphysics' subject. If this is right, then ens commune is profoundly important for metaphysics.
Anyway, these are my conjectures. It's not all sorted out: I wonder what weird things I am implicating in my last paragraph. Suggestions and corrections welcome.
Labels: Aristotle, metaphysics, Porphyry, St.Thomas Aquinas
Posts
InLib. Sententiarum Articulus 1 D8Q4AD1
TT
Utrum deus sit omnino simplex.
AG1
Ad primum sic proceditur. Videtur quod deus non sit simplex omnino. Ens enim cui non fit additio, est ens commune praedicatum de omnibus de quo nihil potest vere negari. Sed deus non est hujusmodi. Ergo ad esse suum fit aliqua additio.
Non est ergo simplex
…
“”RA1
Ad primum ergo dicendum, quod aliquid esse sine additione dicitur dupliciter. Aut de cujus ratione est ut nihil sibi addatur: et sic dicitur de deo: hoc enim oportet perfectum esse in se ex quo additionem non recipit; nec potest esse commune, quia omne commune salvatur in proprio, ubi sibi fit additio. Aut ita quod non sit de ratione ejus quod fiat sibi additio, neque quod non fiat, et hoc modo ens commune est sine additione.
In intellectu enim entis non includitur ista conditio, sine additione; alias nunquam posset sibi fieri additio, quia esset contra rationem ejus; et ideo commune est, quia in sui ratione non dicit aliquam additionem, sed potest sibi fieri additio ut determinetur ad proprium; sicut etiam animal commune dicitur esse sine ratione, quia de intellectu ejus non est habere rationem, neque non habere; asinus autem dicitur sine ratione esse, quia in intellectu ejus includitur negatio rationis, et per hoc determinatur secundum differentiam propriam. Ita etiam divinum esse est determinatum in se et ab omnibus aliis divisum, per hoc quod sibi nulla additio fieri potest. Unde patet quod negationes dictae de deo, non designant in ipso aliquam compositionem.
“” D8Q5AD4
G2
Praeterea, resolutio intellectus non stat quousque invenit compositionem, sive sint separabilia secundum rem, sive non; multa enim separantur intellectu quae non separantur actu, secundum boetium. Illud ergo in quo ultima stat resolutio intellectus est omnino simplex. Sed ens commune est hujusmodi. Ergo etc..
“” D 24 art3 corp
Dicunt ergo, quod unum quod convertitur cum ente, nihil positive addit ad id cui adjungitur, eo quod res non dicitur esse una per aliquam dispositionem additam: quia sic esset abire in infinitum, si ista etiam dispositio, cum sit una, per aliquam aliam unitatem una esset. Unde dicunt, quod unum claudit in intellectu suo ens commune, et addit rationem privationis vel negationis cujusdam super ens, idest indivisionis. Unde ens et unum convertuntur, sicut quae sunt idem re, et differunt per rationem tantum, secundum quod unum addit negationem super ens. Unde si consideretur ratio unius quantum ad id quod addit supra ens, non dicit nisi negationem tantum: et eadem ratione multitudo non addit supra res multas nisi rationem quamdam, scilicet divisionis. Sicut enim unum dicitur ex eo quod non dividitur, ita multa dicuntur ex eo quod dividuntur; prima autem ratio divisionis, secundum quam aliquid ab aliquo distinguitur, est in affirmatione et negatione; et ideo multitudo dicit in ratione sua negationem, secundum scilicet quod multa sunt quorum unum non est alterum: et hujusmodi divisionis hoc modo acceptae in ratione multitudinis, negatio importatur in ratione unius.
“” D24Art4CO
Respondeo dicendum, quod, ut patet ex dictis, art. Antec., in divinis non est aliqua unitas et multitudo, nisi secundum quod unum et multa dividunt ens commune. Et hoc modo, ut dictum est, non addunt aliquid supra ens, de quo dicitur unitas vel multitudo, nisi secundum rationem.
Unde sicut ens communiter se habet ad absoluta et relativa, et similiter distinctio et indistinctio, quae secundum rationem adduntur, ita et unum et multa quae dividunt ens commune. Et ideo secundum quod diversis adjunguntur significant essentiam vel notionem. Unitas enim essentialis est ipsa essentia divina secundum quod est indivisa, et unitas personalis patris est unitas proprietatis secundum quod non est divisa: et similiter multitudo vel pluralitas personarum sunt ipsae personae secundum quod sunt distinctae: et quia non est ibi aliqua distinctio essentiarum, ideo nec aliqua pluralitas essentialis.
SCGent. Lib2Cap37N2
Vel, si qui eam attigerunt, non proprie nomen factionis ei competere consideraverunt, cum nomen factionis motum vel mutationem importet, in hac autem totius entis origine ab uno primo ente intelligi non potest transmutatio unius entis in aliud, ut ostensum Est. Propter quod nec ad naturalem philosophum pertinet huiusmodi rerum originem considerare: sed ad philosophum primum, qui considerat ens commune et ea quae sunt separata a motu.
Nos tamen sub quadam similitudine etiam ad illam originem nomen factionis transferimus, ut dicamus ea facta quorumcumque essentia vel natura ab aliis originem habet.
“” Lib2Cap54N10
N.10
Sic igitur patet quod compositio actus et potentiae est in plus quam compositio formae et materiae. Unde materia et forma dividunt substantiam naturalem: potentia autem et actus dividunt ens commune.
Et propter hoc quaecumque quidem consequuntur potentiam et actum inquantum huiusmodi, sunt communia substantiis materialibus et immaterialibus creatis: sicut recipere et recipi, perficere et perfici. Quaecumque vero sunt propria materiae et formae inquantum huiusmodi, sicut generari et corrumpi et alia huiusmodi, haec sunt propria substantiarum materialium, et nullo modo conveniunt substantiis immaterialibus creatis.
STh I-II q.66art.5ad4
Ad quartum dicendum quod veritas et cognitio principiorum indemonstrabilium dependet ex ratione terminorum, cognito enim quid est totum et quid pars, statim cognoscitur quod omne totum est maius sua parte. Cognoscere autem rationem entis et non entis, et totius et partis, et aliorum quae consequuntur ad ens, ex quibus sicut ex terminis constituuntur principia indemonstrabilia, pertinet ad sapientiam, quia ens commune est proprius effectus causae altissimae, scilicet dei. Et ideo sapientia non solum utitur principiis indemonstrabilibus, quorum est intellectus, concludendo ex eis, sicut aliae scientiae; sed etiam iudicando de eis, et disputando contra negantes. Unde sequitur quod sapientia sit maior virtus quam intellectus.
DeVer q10art11ad10
RA10
Ad decimum dicendum, quod ens quod est primum per communitatem, cum sit idem per essentiam cuilibet rei, nullius proportionem excedit; et ideo in cognitione cuiuslibet rei ipsum cognoscitur. Sed ens quod primum est causalitate, excedit improportionaliter omnes alias res: unde per nullius alterius cognitionem sufficienter cognosci potest. Et ideo in statu viae, in quo per species a rebus abstractas intelligimus, cognoscimus ens commune sufficienter, non autem ens increatum.
“”10/12/10
Ad decimum dicendum, quod deus non solum cognoscitur in effectu iustitiae, sed in aliis etiam suis effectibus; unde, dato quod ab aliquo non cognoscatur ut iustus, non sequitur quod nullo modo cognoscatur. Nec potest esse quod nullus eius effectus cognoscatur, cum eius effectus sit ens commune, quod incognitum esse non potest.
DePotQ7art2ad6
Ad sextum dicendum, quod ens commune est cui non fit additio, de cuius tamen ratione non est ut ei additio fieri non possit; sed esse divinum est esse cui non fit additio, et de eius ratione est ut ei additio fieri non possit; unde divinum esse non est esse commune.
Sicut et animali communi non fit additio, in sua ratione, rationalis differentiae; non tamen est de ratione eius quod ei additio fieri non possit; hoc enim est de ratione animalis irrationalis, quae est species animalis.
In Gen et Cor Lib1Lect.6n.6
Secundo ibi: si quidem primum etc., ostendit quod secundum utrumque sensum sequitur inconveniens.
Si enim simpliciter dicatur primum ens quod est substantia, ergo et simpliciter non ens dicetur non substantia. Si ergo generatio simplex hoc requirit, quod sit simpliciter entis ex simpliciter non ente, sequetur quod erit substantia ex non substantia. Sed quando ponitur non esse substantiam neque hoc (quod est demonstrativum individualis substantiae), manifestum est quod nullum aliorum praedicamentorum remanebit, idest neque quale neque quantum neque ubi: quia sequeretur quod passiones, idest accidentia, separarentur a substantiis, quod est impossibile.
Si autem dicatur quod illud ex quo aliquid generatur simpliciter, sit non ens universaliter, prout ens simpliciter dicitur ens commune, sequetur quod per hoc quod dicitur non ens, intelligatur universaliter negatio omnium entium. Unde sequetur quod illud quod generatur simpliciter, generetur penitus ex nihilo: quod est contra rationem naturalis generationis, et contra sententias omnium philosophorum naturalium, qui scilicet de generatione naturali locuti sunt.
In Meta. Bk3.L14N17
N.17
His autem visis, rationes inductas facile est solvere. Primo enim nihil prohibet diversas causas ad hanc scientiam pertinere unam existentem, licet non sint contraria, quia reducuntur ad unum, scilicet ad ens commune, sicut dictum est.
“” Bk8.L1N2
Deinde cum dicit dictum est resumit quaedam eorum quae dicta sunt; quia dictum est in septimo quod in hac scientia principaliter quaeruntur causae et principia et elementa substantiarum. Cum enim haec scientia consideret ens commune sicut proprium subiectum, quod quidem dividitur per substantiam et novem genera accidentium, accidentium vero cognitio ex substantia dependeat, ut in septimo probatum est, relinquitur quod principalis intentio huiusmodi scientiae sit circa substantias.
“”9/1/3
Et primo de potentia quae maxime dicitur proprie, non tamen utile est ad praesentem intentionem. Potentia enim et actus, ut plurimum, dicuntur in his quae sunt in motu, quia motus est actus entis in potentia. Sed principalis intentio huius doctrinae non est de potentia et actu secundum quod sunt in rebus mobilibus solum, sed secundum quod sequuntur ens commune. Unde et in rebus immobilibus invenitur potentia et actus, sicut in rebus intellectualibus.
“”11/1/1
Quia particulares scientiae quaedam eorum quae perscrutatione indigent praetermittunt, necesse fuit quamdam scientiam esse universalem et primam, quae perscrutetur ea, de quibus particulares scientiae non considerant. Huiusmodi autem videntur esse tam communia quae sequuntur ens commune (de quibus nulla scientia particularis considerat, cum non magis ad unam pertineant quam ad aliam, sed ad omnes communiter), quam etiam substantiae separatae, quae excedunt considerationem omnium particularium scientiarum.
“”11/3/10
Et sicut est de mathematico, ita est de philosopho qui considerat ens, et praetermittit considerare omnia particularia entia, et considerat ea tantum quae pertinent ad ens commune; quae licet sint multa, tamen, de omnibus est una scientia, inquantum scilicet reducuntur omnia in unum, ut dictum Est.
“”12/4/29
einde inducit alium modum, secundum quem principia substantiarum sunt universaliter omnium, inquantum accidentia ex substantiis causantur. Sicut autem actus et potentia sunt universaliter principia omnium, quia consequuntur ens commune, ita oportet quod secundum quod descendit communitas principiatorum, descendat communitas principiorum. Eorum enim quae non sunt in eodem genere, puta colorum, sonorum, substantiarum et quantitatis, sunt aliae causae et elementa, ut dictum est, praeterquam quod proportionaliter sint eadem omnium. Eorum autem, quae sunt in eadem specie, sed diversa secundum numerum, sunt diversa principia, non specie, sed numero. Sicut aliud est materia tua, et forma et movens, et aliud mea. Sed secundum universalem rationem sunt eadem. Nam anima et corpus sunt materia et forma hominis. Huius autem hominis, haec anima et hoc corpus.
You re, I guess , probably curious to know how one can reach 2000 per day of income .
There is no need to invest much at first. You may commense earning with as small sum of money as 20-100 dollars.
AimTrust is what you need
The firm incorporates an offshore structure with advanced asset management technologies in production and delivery of pipes for oil and gas.
Its head office is in Panama with structures everywhere: In USA, Canada, Cyprus.
Do you want to become an affluent person?
That`s your chance That`s what you wish in the long run!
I`m happy and lucky, I began to take up income with the help of this company,
and I invite you to do the same. If it gets down to select a proper partner who uses your money in a right way - that`s it!.
I make 2G daily, and my first investment was 500 dollars only!
It`s easy to get involved , just click this link [*** link removed ***]
and go! Let`s take our chance together to feel the smell of real money